Sunday, April 08, 2007

! خون بیژن

که خون بیژن ...
! ستاره گشت و از آن چه سان شراره دمید

روز 30 فروردین، سالگرد اعدام جنایتکارانه رفیق بیژن جزنی و گروهی از کادرهای بنیانگذار سازمان چریکهای فدایی خلق ایران، از سوی دژخیمان رژیم فاشیستی پهلوی در سال 1354 است. در این تبهکاری رژیم سلطنتی، رفقا بیژن جزنی، حسن ضیاء ظریفی، عباس سورکی، عزیز سرمدی، مشعوف (سعید)کلانتری، محمد چوپانژاده، احمد جلیل افشار و مجاهدین خلق: کاظم ذوالانوار و مصطفی جوان خوشدل، که سالهای طولانی در زندان بسربرده بودند، بدون هیچ محاکمه ای به قتل رسیدند.

با اعدام بیژن جزنی، جنبش انقلابی کارگری- دموکراتیک در ایران، تئوریسین خلاق، سازمانده برجسته و رهبر حقیقی خود را از دست داد. جامعه ایران، حتی تا به امروز، قادر به جبران این ضربه مهلک نشده است. بیژن جزنی، از سالها قبل، خطر قدرت گیری خمینی جنایتکار را پیش بینی کرده، چپ را به هشیاری در مقابله به موقع علیه آن فرا خوانده بود.

بیژن جزنی در کنار حیدرعمواغلی، جعفر پیشه وری و تقی ارانی، در تئوری و پراتیک، از پایه گذاران جنبش انقلابی کارگری- کمونیستی ایران محسوب میگردد. سهم رفیق بیژن جزنی در تأسیس سازمان چریکهای فدایی خلق ایران، و جبران لطمات سنگین رهبری حزب توده، که پس از قیام 57 به نیروی بزرگ و اپوزیسیون اصلی مبدل شد، به هیچ وجه قابل انکار نیست.

تجزیه سازمان چریکهای فدایی خلق ایران در دوران شکست انقلاب بهمن، از اهمیت دیدگاههای بیژن جزنی کم نکرد. نظریات رفیق بیژن جزنی در خطوط اساسی آن، امروز نیز کامل ترین بیان تئوری انقلابی مارکسیستی- لنینیستی در جامعه ایران است.
19 فروردین 1386- 8 آوریل 2007
*- رفیق مشعوف ( سعید) کلانتری، دائی رفیق بیژن جزنی بود